Czwartkowy wieczór wypełniony był strachem. Na warszawskie Bielany przybyły duchy z różnych zakątków globu. Nie chciały one jednak wyrządzić mieszkańcom krzywdy. Wręcz przeciwnie! Stawiły się w celu edukowania zgromadzonych o światowych tradycjach obchodzenia zaduszek. O tym, jak Bielany poradziły sobie z postawionym zadaniem, w dalszej części artykułu.
Dwudziesty siódmy października, ciepłe, czwartkowe popołudnie. Znajdujemy się pod bielańskim ratuszem. Wzdłuż budynku - od strony Jarzębskiego - ciągnie się kilkusetmetrowa kolejka. Przecina ona nawet graniczącą ulicę Staffa. Setki osób poprzebieranych za najróżniejsze nadprzyrodzone postacie, oczekuje, aby dostać się do namiotu ustawionego pod urzędem. Na co oni tak czatują? Aby otrzymać planszę niezbędną do gry w Bielańskie Duszki! Jest to coroczna zabawa organizowana przez bielański urząd, która nawiązuje do zwyczajów obchodzenia zaduszek w różnych krajach. Gra polega na wykonywaniu zadań związanych z tradycjami danych krajów. Odbywa się to w punktach, które ulokowane są na terenie dzielnicy. Celem zabawy jest zdobycie jedenastu naklejek na specjalnej planszy. Należy uzyskać dziewięć z nich, aby otrzymać specjalną nagrodę..
Wybiła godzina siedemnasta. Rozpoczynamy tegoroczną edycję zabawy! Pierwsi uczestnicy otrzymują już swoje karty. Trzeba przyznać, że osoby w namiocie sprawnie obsługują oczekujących. Przed wejściem do ratusza ustawione jest stanowisko z magami. Zachęcają do udziału w grze, dzielą się ciekawostkami o zaduszkowych obrzędach oraz prowadzą tematyczny quiz. Okolica mieni się w halloweenowych ozdobach. Osobom zgromadzonym rozdawane są pomarańczowe balony z logiem wydarzenia. Zaangażowany jest w to burmistrz dzielnicy - Grzegorz Pietruczuk.
Udajemy się pod bielański ratusz celem odebrania wyjątkowych upominków. W porównaniu do początku gry zniknął tłum, a wraz z nim słońce. Urząd dzielnicy podświetlony jest na kolor czerwony. Wejście do budynku oddziela dym, emitowany przez jego wytwornice. Namiot, w którym wydawano karty do gry, przekształcony został w punkt odbioru nagród. Co kilka minut podchodzą do niego szczęśliwcy, którzy zebrali wymaganą liczbę naklejek. Podchodzę do jednego z nich.
- Jak oceniasz grę? Było łatwo czy trudno? - pytam
- Całkiem ciężkie, ale za to bardzo fajne - odpowiada chłopak, na moje oko dwunastoletni
- Czyli się podobało? - upewniam się
- Tak, bardzo - z uśmiechem odparł mój rozmówca.
Gdy zapisywałem rozmowę, podszedł do mnie pan Krzysztof.
- Było bardzo przyjemnie, ale niestety brakowało osób w punktach. Były po 2-3 osoby na stanowisko, które to prowadziły, a chętni stali w kolejkach na ponad 40 minut - powiedział.
Nie mogę się nie zgodzić. Kolejki do stanowisk były ogromne. Wynikało to jednak z olbrzymiego zainteresowania zabawą. Liczbę chętnych szacuję na setki lub tysiące. Pomimo tego mankamentu, wydarzenie tętniło pozytywną energią. Na każdym etapie uczestnicy częstowani byli słodyczami oraz innymi smakołykami. Zajmował się tym między innymi sam burmistrz dzielnicy.
Bielańskie Duszki okazały się być niezwykle pozytywnym wydarzeniem. Odnotowałem setki uśmiechów, a radość tętniła od każdego z napotkanych uczestników. Wielu z nich z pewnością oczekiwać będzie przyszłorocznej edycji. A ja? Cóż. Wykonuję ostatnie fotografie wydarzenia i podążać będę w kierunku domu. Nie chcę przecież natrafić na ducha! Chociaż, jeżeli byłby jednym z tych, biorących udział w zabawie to z samą przyjemnością oddałbym się rozmowie.
Napisz komentarz
Komentarze